Masimo RD SET E1 Instrucciones De Uso página 78

• Tętnienia pochodzące z balonu do kontrapulsacji wewnątrzaortalnej mogą się sumować z częstością tętna na ekranie
pulsoksymetru. Należy zweryfikować częstość tętna pacjenta na podstawie częstości akcji serca na EKG.
• Czujnik nie powinien mieć widocznych wad, przebarwień ani uszkodzeń. Należy zaprzestać stosowania czujnika, jeśli
jest on przebarwiony lub uszkodzony. Nigdy nie należy stosować czujnika uszkodzonego lub z odsłoniętymi obwodami
elektrycznymi.
• Kabel oraz kabel pacjenta należy starannie poprowadzić w taki sposób, aby ograniczyć prawdopodobieństwo zaplątania
się lub uduszenia pacjenta.
• W przypadku stosowania pulsoksymetrii podczas naświetlania całego ciała należy utrzymywać czujnik poza polem
promieniowania. Jeżeli czujnik jest narażony na promieniowanie, w czasie emisji wiązki odczyt może być niedokładny
lub urządzenie może wskazywać wartość zero.
• Czujnika nie należy stosować podczas obrazowania metodą rezonansu magnetycznego lub w środowisku rezonansu
magnetycznego.
• Silne źródła światła otoczenia, takie jak lampy chirurgiczne (zwłaszcza z ksenonowym źródłem światła), lampy
bilirubinowe, światło fluorescencyjne, podczerwone lampy grzewcze oraz bezpośrednie światło słoneczne, mogą
zakłócać działanie czujnika.
• Aby zapobiec zakłóceniom spowodowanym przez światło otoczenia, należy upewnić się, że czujnik jest prawidłowo
założony i w razie potrzeby zakryć miejsce założenia czujnika materiałem nieprzezroczystym. Zaniechanie tego środka
ostrożności w warunkach silnego światła otoczenia może spowodować niedokładne pomiary.
• Wysokie stężenia COHb lub MetHb mogą występować z pozornie prawidłowym stężeniem SpO
podwyższone stężenia COHb lub MetHb, należy wykonać analizę laboratoryjną (CO-oksymetrię) próbki krwi.
• Podwyższone stężenie karboksyhemoglobiny (COHb) może prowadzić do niedokładnych pomiarów SpO
• Podwyższone stężenie methemoglobiny (MetHb) będzie prowadzić do niedokładnych pomiarów SpO
• Podwyższone stężenie bilirubiny całkowitej może prowadzić do uzyskania niedokładnych pomiarów SpO
• Barwniki wewnątrznaczyniowe (takie jak zieleń indocyjaninowa lub błękit metylenowy) lub barwniki zastosowane
zewnętrznie (takie jak niezmywalny tusz) mogą spowodować, że pomiary SpO
• Niedokładne odczyty SpO
spowodowany ruchem.
• Aby zapobiec uszkodzeniom, czujnika nie należy moczyć ani zanurzać w żadnym płynie. Nie należy podejmować prób
sterylizacji czujnika.
• Czujnika nie należy w żaden sposób modyfikować ani zmieniać. Modyfikacja może wpłynąć na wydajność i (lub)
dokładność.
• Nie należy podejmować prób ponownego używania u wielu pacjentów, przystosowania kabli pacjenta bądź czujników
firmy Masimo do ponownego użycia, ich odnawiania ani poddawania recyklingowi, gdyż procesy te mogą spowodować
uszkodzenie elementów elektrycznych, co potencjalnie może doprowadzić do obrażeń ciała pacjenta.
• Przestroga: Należy wymienić czujnik, gdy pojawi się komunikat nakazujący wymianę czujnika lub gdy stale wyświetlany
jest komunikat o niskiej wartości SIQ mimo wykonania czynności mających na celu usunięcie błędu niskiej wartości SIQ,
zawartych w podręczniku operatora urządzenia monitorującego.
• Uwaga: Czujnik jest dostarczany z technologią X-Cal® w celu zminimalizowania ryzyka uzyskania niedokładnych
odczytów i nieoczekiwanej utraty monitorowania pacjenta. Czujnik zapewnia monitorowanie pacjenta maksymalnie
przez 168 godzin. Po użyciu u jednego pacjenta czujnik należy wyrzucić.
INSTRUKCJE
A) Wybór miejsca
PRZESTROGA: Przed użyciem czujnika należy upewnić się, że jest on fizycznie nienaruszony, przewody nie są pęknięte ani
postrzępione, a części są nieuszkodzone.
• Zobacz Ryc. 1. Preferowanym miejscem pomiaru jest wewnętrzna część ucha (jama muszli [A]). (przedstawiono także
skrawek ucha [B], płatek ucha [C] i szypułę obrąbka [D].)
• W miejscu umieszczenia nie powinno być żadnych zanieczyszczeń. Przed umieszczeniem miejsce należy sprawdzić
i upewnić się, że jest czyste i bez zaczerwienienia, obrzęku, zakażenia lub uszkodzeń skóry.
B) Mocowanie czujnika do pacjenta
1. Otworzyć woreczek i wyjąć czujnik.
2. Zobacz Ryc. 2. Ustawić czujnik w taki sposób, aby gwiazdka (1) na ramieniu emitera znajdowała się z przodu ucha
pacjenta. Delikatnie odciągnąć emiter i ramię detektora od siebie, aby odsłoniły płatek ucha. Umieścić ramię emitera
wewnątrz ucha, aby spoczywało w wewnętrznej część ucha (jama muszli).
3. Umieścić ramię detektora na grzbiecie ucha (2). Ramię detektora powinno leżeć płasko na grzbiecie ucha bez zawijania
się żadnej części podkładki.
4. Umieścić dolną część wycięcia czujnika (3) w taki sposób, aby pasowała do najmniejszej części płatka ucha. Dla wygody
pacjenta czujnik uszny E1 można regulować po umieszczeniu. Należy upewnić się, że nie uciska on skóry. Zaleca się, aby
emiter nie dotykał skrawka ucha.
mogą być spowodowane przez ciężką niedokrwistość, niską perfuzję tętniczą lub artefakt
2
2
78
. Jeśli spodziewane są
2
.
2
będą niedokładne.
.
2
.
2
9025B-eIFU-0119