marklin 92 Serie Manual De Instrucciones página 5

De Pruisische T 13
Reeds in het begin van de twintigste eeuw stelde de
ontwikkeling van het op komende goederentransport
steeds hogere eisen, ook aan de in de rangeerdienst
staande locomotieven. De spoorwegdirectie van de
Königl. Preussischen Eisenbahn-Verwaltung (KPEV)
gaf daarom opdracht tot het ontwikkelen van een
zware, viervoudig gekoppelde tenderlocomotief voor
de rangeerdienst, bedienen van de grote knoop-
puntstations, streekgoederenverkeer en lokaalbaan-
diensten.
Het resultaat van deze ontwikkeling was de
klasse T 13, een 4/4 GLT (goederentrein-Tender-
Locomotief) van het type „Union", genoemd naar de
grondlegende firma, de ijzergieterij Union in Königs-
berg. Met een dienstgewicht van 60 t kon de T 13,
met een vermogen van 500 pk, een maximum snel-
heid van 45 km/h in beide rijrichtingen bereiken.
Tussen 1910 en 1922 schaften de Preussich-Hessi-
schen staatsspoorwegen in totaal 562 locomotieven
van de klasse T 13 aan.
60 locomotieven kwamen terecht bij de staats-
spoorwegen in Elzas Lotharingen, welke na 1918
door de franse spoorwegen AL (Chemins de Fer
d'Alsace et de Lorraine) overgenomen werd. 4 andere
machines kwamen als repatriëringsschulden nog
daarbij. Na de oprichting van de franse staatsspoor-
wegen in 1938 werden de 49 achtergebleven machi-
nes in het nieuwe nummersysteem van de SNCF
als 040 TC opgenomen. In 1948 werd de laatste
locomotief buiten dienst gesteld.
Vanwege de inzetmogelijkheden, waren de loco-
motieven over geheel Duitsland verspreid. Na 1945
reden zowel de DB alsmede de DR met de vroegere
T 13 als „Baureihe" serie 92 door, die dan ook in
toenemende mate als rangeerlocomotief werd inge-
zet. Een overeenkomstig lot trof enkele machines
die in Frankrijk en Luxemburg achtergebleven waren.
De laatste machines van de klasse T 13 werden in
de zestiger jaren buiten dienst genomen.
5