Inleiding TENS
De theorie van de behandeling
Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation (TENS) is een niet-invasieve
techniek, waarbij elektrische stroom van een prikkelstroomapparaat via
kleine snoertjes naar de op de huid geplaatste elektroden worden over-
gebracht. De zelfklevende elektroden kunnen al naar gelang de specifi eke
eisen of behandelingsdoeleinden in verschillende variaties worden aange-
legd. TENS wordt vaak als alternatief of als aanvulling op gebruikelijke pijn-
behandeling toegepast. De behandelingen kunnen van een paar minuten
tot meerdere uren plaatsvinden. Het gebruik van elektrische stimulatie ter
verzachting van pijn is sinds de 19e eeuw bekend en werd in de 1960er en
1970er jaren met het gebruik van apparaten op batterijen verder verbreid.
Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation (TENS) werd vanaf 1965 eerst
in overeenstemming met de poorttheorie of op z´n Engels „Gate Control
Theory" volgens Melzack en Wall bij klinische behandelingen voor pijnver-
zachting ingevoerd. Davis (1993) en Lewith (1984) verklaarden de poort-
theorie als volgt. Een gebied van de achterhoorn (Latijn: cornu dorsale) in
het ruggenmerg, bekend als „substantia gelatinosa" dient als „poort" voor
impulsen op de pijnreceptoren. Hij bevat fi jnmergschedehoudende zenu-
wvezels (A vezels), mergschedehoudende A vezels die reageren op sterke
prikkels en niet-mergschedehoudende zenuwvezels (C vezels). Als pijnim-
pulsen fi jnmerghoudende A vezels en de C vezels passeren zonder impuls
van de mergschedehoudende A vezels, is de „poort open", de patiënt voelt
pijn. Bij overdracht van een sterkere impuls door de mergschedehoudende
A vezels kan de „poort" worden gesloten.
Eveneens is aangetoond, dat prikkelstroom de aanmaak van de lichaamsei-
gen natuurlijke pijnstillende substanties endorfi ne en encefaline stimuleert.
Het menselijke lichaam maakt endorfi ne en encefaline aan als opiumach-
tige substantie ter bestrijding van pijn. Een laagfrequente stimulatie maakt
endorfi ne en encefaline in het lichaam vrij.
43