Metabo W 22-180 MVT Manual Original página 102

pl POLSKI
Nie stosować diamentowych tarcz tnących z
segmentami, pomiędzy którymi szczeliny są
większe niż 10 mm. Dopuszczalne są tylko ujemne
kąty natarcia segmentów.
Kompozytowe tarcze tnące stosować tylko w
przypadku, gdy są wzmocnione.
Używać elastycznych podkładek, jeżeli zostały
dostarczone w komplecie z materiałami szlifierskimi
i są wymagane.
Przestrzegać informacji producenta narzędzia i
osprzętu! Chronić tarcze przed smarem i
uderzeniami!
Narzędzia robocze przechowywać i stosować
zgodnie z zaleceniami producenta.
Nigdy nie stosować tarcz tnących do szlifowania
zdzierającego lub usuwania zadziorów! Tarcze
tnące nie mogą być poddawane naciskom
bocznym.
Obrabiany element musi być mocno oparty i
zabezpieczony przed przesunięciem, np. za
pomocą urządzeń mocujących. Duże elementy
poddawane obróbce muszą być odpowiednio
podparte.
W przypadku narzędzi roboczych z wkładką
gwintowaną końcówka wrzeciona nie może stykać
się ze spodem otworu narzędzia szlifierskiego.
Należy zwracać uwagę na to, aby gwint w narzędziu
roboczym był wystarczająco długi, aby pomieścił
długość wrzeciona. Gwint w narzędziu roboczym
musi pasować do gwintu na wrzecionie. Długość
wrzeciona i gwint wrzeciona patrz strona 3 i rozdział
14. Dane techniczne.
Zaleca się stosowanie odpowiedniego
stacjonarnego urządzenia odsysającego. Na
zasilaniu elektrycznym zainstalować wyłącznik
różnicowoprądowy (RCD) o maks. prądzie
wyzwalającym 30 mA. W przypadku wyłączenia
szlifierki kątowej przez wyłącznik
różnicowoprądowy sprawdzić i oczyścić
urządzenie. Patrz rozdział 9. Czyszczenie.
Nie wolno używać uszkodzonych, nieokrągłych
względnie wibrujących narzędzi.
Należy unikać uszkodzenia przewodów gazowych
lub wodociągowych, przewodów elektrycznych i
ścian nośnych (statyka).
Przed przystąpieniem do regulacji ustawień,
przezbrajania lub konserwacji należy wyciągnąć
wtyczkę z gniazda sieciowego.
Uszkodzona lub pękniętą rękojeść pomocniczą
należy wymienić. Nie wolno używać urządzenia z
uszkodzoną rękojeścią pomocniczą.
Uszkodzoną lub pękniętą osłonę należy wymienić.
Nie wolno używać urządzenia z uszkodzoną
osłoną.
Urządzenia nie wolno włączać jeśli brakuje w nim
elementów lub zabezpieczeń względnie są one
uszkodzone.
Urządzenia z łagodnym rozruchem (rozpoznawalne
po symbolu „WE..." na oznaczeniu typu): jeśli przy
włączaniu urządzenie bardzo szybko przyspieszy
do maksymalnej prędkości obrotowej, oznacza to
błąd elektroniki. Dalsze istotne dla bezpieczeństwa
102
funkcje elektroniki nie będą dostępne. Natychmiast
zlecić naprawę urządzenia (patrz rozdział 12.).
Małe elementy poddawane obróbce należy
odpowiednio zamocować. Można je zamocować na
przykład w imadle.
W przypadku stosowania tarcz o podwójnym
przeznaczeniu (kombinacja tarczy szlifierskiej i
ściernicy tnącej) montowanych za pomocą
kołnierza wolno używać wyłącznie następujących
typów osłon: typ A, typ C.
Patrz rozdział 11.
Stosowanie właściwej osłony:
Stosowanie niewłaściwej osłony może być
przyczyną utraty kontroli i poważnych obrażeń.
Przykłady nieprawidłowego zastosowania:
- W przypadku stosowania osłony typu A do
szlifowania bocznego osłona i element obrabiany
mogą sobie wzajemnie przeszkadzać, co
prowadzi do niedostatecznej kontroli.
- W przypadku stosowania osłony typu B do
przecinania kompozytowymi tarczami tnącymi
istnieje podwyższone ryzyko narażenia na
wyrzucane iskry i cząstki ścierne oraz odłamki
tarczy szlifierskiej w przypadku jej pęknięcia.
- W przypadku stosowania osłony typu A, B, C do
przecinania i szlifowania bocznego w betonie i
murze istnieje podwyższone ryzyko narażenia na
działanie pyłu oraz utraty kontroli skutkującej
odrzutem.
- W przypadku stosowania osłony typu A, B, C ze
szczotką talerzową o grubości większej niż
dopuszczalna druty mogą natrafić na osłonę, co
może spowodować ich złamanie.
Zawsze używać osłony przeznaczonej do danego
narzędzia roboczego. Patrz rozdział 11.
Redukcja zapylenia:
OSTRZEŻENIE – Niektóre rodzaje pyłów,
które powstają podczas szlifowania papierem
ściernym, cięcia, szlifowania, wiercenia i innych
prac, zawierają substancje chemiczne, o których
wiadomo, że wywołują raka, wady wrodzone lub
zaburzają zdolność rozrodczą. Takie chemikalia to
na przykład:
- ołów z farb zawierających ołów,
- pył mineralny z cegieł, cementu i innych wyrobów
murarskich,
- arsen i chrom zawarty w drewnie poddanym
obróbce chemicznej.
Ryzyko narażenia zależy od częstotliwości
wykonywania takich prac. Aby zmniejszyć
zagrożenie ze strony substancji chemicznych:
pracować w obszarze o dobrej wentylacji i
stosować atestowane środki ochronne, np. maski
przeciwpyłowe zaprojektowane do filtrowania
cząstek mikroskopijnej wielkości.
Powyższe informacje odnoszą się również do
pyłów powstających przy obróbce innych
materiałów, np. niektórych rodzajów drewna
(drewno dębowe lub bukowe), metali, azbestu. Inne
znane schorzenia, to np. reakcje alergiczne i
choroby układu oddechowego. Zapobiegać
przedostawaniu się cząstek pyłu do organizmu.
Przestrzegać wytycznych dotyczących
obrabianego materiału, pracowników, rodzaju i
miejsca zastosowania oraz przepisów krajowych