Grohe 27 934 Manual De Instrucciones página 30

• Generator pary musi być zamontowany przez autoryzowanego
elektryka. Generator pary jest podłączany na stałe. Powinien on
być ustawiony na zewnątrz kabiny parowej, jednak możliwie najbliżej
zespołu sterującego (na tym samym piętrze: maks. odległość 5m,
piętro poniżej lub powyżej: maks. odległość 3m).
• Generator pary musi być zamontowany w suchym i wentylowanym
pomieszczeniu z odpływem, piętro wyżej, piętro niżej lub na tym samym
piętrze, co kabina parowa. (Nie wolno montować urządzenia
bezpośrednio nad odpływem lub w agresywnym środowisku).
Montaż rur
Rury mogą być montowane tylko przez wykwalifikowanego instalatora.
Podłączenie wody, zob. strona rozkładana I, rys. [3].
1.Wybrać reduktor ciśnienia (A) lub (A1) zgodnie z przepisami krajowymi
lub lokalnymi, zob. strona rozkładana I, rys. [3].
2.Podłączyć do reduktora ciśnienia (A)/(A1) przewód do wody
o temperaturze wejściowej maksymalnie 40 °C i średnicy wewnętrznej
wynoszącej przynajmniej 12mm. Ciepła woda przyspiesza nagrzewanie.
3.Za pomocą załączonego przewodu giętkiego (B) połączyć reduktor
ciśnienia (A)/(A1) i generator pary.
Nie wolno ponownie używać starych przewodów giętkich!
WAŻNE! Starannie przepłukać rury przed podłączeniem doprowadzenia
wody do generatora pary (przestrzegać wymagań normy EN 806)!
Zapobiega to przedostaniu się opiłków metali lub innych obcych ciał
do systemu przewodów generatora pary.
Montaż rury pary, zob. strona rozkładana I, rys. [4].
• Podłączyć rurę miedzianą o średnicy wewnętrznej przynajmniej 12mm (nie
należy do zakresu dostawy) do wylotu pary (C) końcówki przyłączeniowej.
Rura pary nie może być ułożona ze spadkiem do generatora pary.
WAŻNE! W przewodzie rurowym między generatorem pary i kabiną parową
nie może być żadnych zagłębień lub zagięć, w których kondensuje para
wodna i może zbierać się woda, zob. strona rozkładana I, rys. [4].
Rura pary powinna mieć możliwie mało zagięć. Powinna być ona lekko
zaokrąglona i mieć promień przynajmniej 50mm. Rury nie mogą mieć
ostrych zagięć.
WAŻNE! Przepływ w rurze pary nie może być zakłócony (np. przez zawór).
W żadnym miejscu wewnętrzna średnica rury pary nie może być
zmniejszona.
Rury pary muszą być zaizolowane na całej długości, aby zapobiec
oparzeniom.
Podłoga, odpływ i sufit
W kabinie parowej należy przewidzieć odpływ. Należy go zaprojektować
na cały przepływ odbiornika. Podłoga powinna być wykonana ze
spadkiem w kierunku odpływu. Odpowiednimi wykładzinami na podłogę
są np. spawana wykładzina z tworzywa sztucznego, płyty kamienne itp.
Wymagania dotyczące właściwości podłoża, połączeń itp. są takie same,
jak przypadku kabiny prysznicowej. Jeżeli w kabinie prysznicowo-
parowej będzie zainstalowana deszczownica, należy zapewnić
odpowiednią wentylację przestrzeni powyżej deszczownicy. Aby
zapobiec uszkodzeniom ścian i sufitów w pomieszczeniu,
powierzchnie należy dodatkowo pokryć powłoką odporną na
działanie wilgoci.
UWAGA! Na materiałach podłogowych i ściennych z tworzywa
sztucznego pod dyszą pary mogą wystąpić zmiany zabarwienia
spowodowane kontaktem z parą i gorącą wodą.
Odpływ
Odpływ z generatora pary, zob. strona rozkładana I, rys. [4].
1.Podłączyć rurę odpływową (rura miedziana o średnicy wewnętrznej
przynajmniej 12mm, nie należy do zakresu dostawy) do złączki (G½")
na generatorze pary.
2.Wprowadzić rurę odpływową do najbliższego odpływu na zewnątrz
kabiny parowej. Temperatura wody odpływowej wynosi ok. 95 °C.
WAŻNE! Niedozwolone jest blokowanie rury odpływowej
(np. przez zamontowanie zaworów itp.).
Rura odpływowa musi być zamontowana ze spadkiem w kierunku
odpływu, niezależnie od położenia wyjścia odpływowego z generatora
pary. W tym celu generator pary należy zamontować na załączonych
uchwytach ściennych.
Prosimy o przekazanie instrukcji użytkownikom armatury!
27
Zmiany techniczne zastrzeżone!
Montaż dyszy pary, zob. strona rozkładana II, rys. [6] – [11].
WAŻNE!
Przestrzegać instrukcji zawartych w informacjach technicznych
dot. zestawu w stanie surowym (dyszy pary i czujnika temperatury).
Dysza pary musi być zamontowana w kabinie parowej na
wysokości 50–400mm i poprowadzona w kierunku wzdłużnym pod
siedzeniami do pomieszczenia. Nie kierować strumienia pary na ścianę,
miejsce do siedzenia lub inne przedmioty. Zachować odległość
przynajmniej 700mm od dyszy pary.
Montaż czujnika temperatury, zob. strona rozkładana II, rys. [12] – [15].
WAŻNE!
Przestrzegać instrukcji zawartych w informacjach technicznych dot.
zestawu w stanie surowym (dyszy pary i czujnika temperatury).
Instalacja elektryczna
Instalacja elektryczna może zostać wykonana
wyłącznie przez wykwalifikowanego elektromontera!
Należy przy tym uwzględnić przepisy wg normy
IEC 60364-7-701 (odp. VDE 0100 część 701), jak również
wszystkie przepisy krajowe i lokalne!
Urządzenie musi być podłączone do sieci elektrycznej poprzez wyłącznik
różnicowoprądowy (maksymalny prąd zadziałania 30 mA). Generator pary
musi być zasilany z gniazdka elektrycznego bezpośrednio połączonego
ze skrzynką bezpieczników, zob. strona rozkładana I, rys. [5]. Po montażu
gniazdko elektryczne musi być łatwo dostępne. Na tym przewodzie nie
może być żadnych wyłączników. Zob. także rozdział „Automatyczne
opróżnianie".
Należy sprawdzić, czy zastosowane gniazdko elektryczne jest uziemione!
Włączyć wyłącznik główny i sprawdzić, czy wypływa para.
Wyłącznik główny
W dolnej części generatora pary znajduje się wyłącznik, który służy do
wyłączania urządzenia, gdy nie będzie ono wykorzystywane przez długi
czas. Podczas odłączania zasilania napięciem od urządzenia nie jest
ono automatycznie opróżniane!
Wentylacja
Kabiny parowe, które pracują krócej niż dwie godziny, nie wymagają
specjalnej wentylacji.
Ze względów higienicznych i funkcjonalnych wymiana powietrza
w pomieszczeniach do kąpieli parowych, pracujących bez przerwy przez
ponad dwie godziny, powinna wynosić 10–20m³ na osobę w ciągu godziny.
Nie wolno zamykać przestrzeni nad kabiną parową. W celu wentylacji
przestrzeni zamkniętej nad kabiną parową należy wywiercić lub wyciąć
w ścianie, w której znajdują się drzwi, przynajmniej jeden otwór
wentylacyjny (1000mm²) do tej przestrzeni zamkniętej.
Dopływ powietrza następuje przez otwór w pobliżu podłogi w ścianie
z drzwiami lub przez szczelinę pod drzwiami.
Odpływ powietrza należy wykonać u góry na ścianie lub w suficie;
powinien on być możliwie najbardziej oddalony od wlotu powietrza.
Nie może się on jednak znajdować nad drzwiami lub bezpośrednio
nad miejscami do siedzenia. Wylot podłącza się do kanału powietrza
prowadzącego na zewnątrz budynku. Można wykorzystać istniejący już
kanał powietrza. Kanał musi być szczelny względem pary oraz wody
i odporny na dużą wilgotność powietrza. Nie mogą występować zagięcia,
w których może zbierać się woda pochodząca z kondensacji pary wodnej;
zbierająca się woda może zakłócić działanie urządzenia. Jeżeli nie można
zapobiec zbieraniu się wody kondensacyjnej, należy zamontować
separator do jej zbierania. Wylot powietrza musi umożliwić
odprowadzanie 10–20m³ powietrza na osobę w ciągu godziny.
Wentylacja mechaniczna. Jeżeli wyciąg automatyczny jest
niewystarczający, np. ze względu na podciśnienie w pomieszczeniu,
w którym stoi kabina parowa, należy zamontować wentylator.
Ustawia się wydajność odciągu wentylatora wynoszącą
przynajmniej 10m³ i maksymalnie 20m³ powietrza na osobę
w ciągu godziny.