Ustawienie luzu prowadnic (rys. 13)
Wskazówka:
Nawet przy regularnym smarowaniu prowadnic, z upływem czasu
nie można uniknąć wystąpienia luzu na skutek ich zużycia.
Opisany tu na przykładzie sań narzędziowych sposób postępo-
wania jest identyczny dla wszystkich prowadnic, dlatego obowią-
zuje on analogicznie dla pozostałych operacji smarowania tokarki
i nie został tutaj bliżej opisany. Prowadnice należy ustawiać zgod-
nie z poniższą zasadą: na tyle ciasno, na ile to konieczne, lecz za-
wsze z zachowaniem maksymalnej lekkobieżności!
Uwaga: Zbyt ciasne ustawienie prowadnic wymusza większe siły
obsługi oraz powoduje wyższe zużycie!
1. Za pomocą klucza szczękowego 5 nieznacznie odkręcić na-
krętki zabezpieczające 1 (rys. 13) śrub regulacyjnych 2 sań na-
rzędziowych 3.
2. Za pomocą klucza imbusowego 4 równomiernie wkręcić śruby
regulacyjne 2 aż do usunięcia luzu.
3. Ponownie dokręcić nakrętki zabezpieczające 1. Przytrzymać
przy tym śruby regulacyjne 2 kluczem sześciokątnym 5 w ak-
tualnej pozycji, aby nie zostały rozregulowane.
4. Następnie sprawdzić, czy suport daje się jeszcze lekko prze-
suwać i porusza się bez luzów.
Ustawienie luzu kół ręcznych (rys. 14):
Tak samo jak w przypadku prowadnic, podczas pracy nie można
również uniknąć zużycia kół ręcznych, pociągającego za sobą cią-
głe, aczkolwiek powolne zwiększanie luzu zwrotnego. Aby go zmi-
nimalizować, postępować w następujący sposób:
1. Przytrzymać koło ręczne 1 i odkręcić nakrętkę kołpakową 2.
2. Nieznacznie obrócić koło ręczne w prawo
3. Ponownie dokręcić nakrętkę kołpakową, przytrzymując przy
tym koło ręczne.
Również w tym przypadku należy pamiętać:
Całkowita eliminacja luzu i zbyt ciasne ustawienie kół ręcznych mi-
ja się z celem: Zbyt ciasne ustawienie kół ręcznych wymusza więk-
sze siły obsługi oraz powoduje wyższe zużycie!
Wyposażenie dodatkowe maszyny
FD 150/E
Zestaw noży tokarskich (artykuł 24524)
Zawartość zestawu noży tokarskich została już przedstawiona
w rozdziale „Wybór noża tokarskiego".
Uchwyt wiertarski z wieńcem zębatym
(artykuł 24152)
W uchwycie wiertarskim można mocować wiertła o średnicy od 0,5
do 6,5 mm, do wykonywania otworów od strony czołowej.
- 100 -
Mocowanie uchwytu wiertarskiego (rys. 15)
1. Wyjąć współbieżny kieł centrujący z tulei wrzecionowej, zgod-
nie z opisem w rozdziale „Praca z wykorzystaniem konika"
2. Dokładnie oczyścić stożek uchwytu 1 i tulei wrzecionowej 2
z brudu i smaru.
3. Włożyć czop do tulei wrzecionowej i mocno nasunąć uchwyt
wiertarski.
4. Mocowanie wiertła
5. Po odkręceniu śruby zaciskowej 4 można dosunąć kompletny
konik 3 do obrabianego przedmiotu. Następnie dokręcić śrubę
zaciskową 4.
6. Przez obracanie koła ręcznego 5 dosunąć wiertło do obrabia-
nego przedmiotu
7. Włączyć maszynę i przez obracanie koła ręcznego 5 wywiercić
wiertłem otwór o wymaganej głębokości w obrabianym przed-
miocie.
Rada: Po dotknięciu wiertłem można wyzerować pierścień skali 6.
Pozwala to na wykonywanie otworów o zdefiniowanej głębokości
przez obserwację znaczników na skali oraz liczenie obrotów koła
ręcznego podczas dosuwania: jeden obrót przesuwa wiertło
o 1 mm.
Wielozakresowe tuleje zaciskowe ER 11
(artykuł 24154)
Tuleje zaciskowe nadają się szczególnie do obróbki elementów
okrągłych o dużej precyzji. Dokładność obrotu jest tutaj znacznie
wyższa aniżeli przy zamocowaniu w uchwycie szczękowym.
Możliwa jest obróbka przedmiotów o średnicy do 0,5 mm mniej-
szej od średnicy nominalnej tulei zaciskowej.
Nigdy nie należy dokręcać nakrętki kołpakowej, jeśli nie został wło-
żony obrabiany przedmiot.
Zakładanie tulei zaciskowych (rys. 16)
1. Za pomocą klucza 1, dołączonego do maszyny, przytrzymać
wrzeciono główne 2 za przewidziane do tego spłaszczone po-
wierzchnie i odkręcić uchwyt 3 z wrzeciona głównego.
2. Dokładnie oczyścić elementy pasowania uchwytu tulei zaci-
skowej 4 we wrzecionie głównym.
3. Włożyć tuleję zaciskową 5 i lekko dokręcić nakrętkę kołpakową
6.
4. Wprowadzić odpowiedni przedmiot obrabiany do tulei zaci-
skowej i dokręcić nakrętkę kołpakową 6 za pomocą klucza 7, do-
łączonego do zestawu tulei zaciskowych.
Uwaga!
Uwaga: