Publicidad
Idiomas disponibles
Idiomas disponibles
Instrukcja obsługi i konserwacji
4.3 Wersje trójfazowe
W przypadku połączenia wersji trójfazowych, zapoznać się z poniższymi
wskazówkami (rys. 4).
NIEBIESKI lub
BLU o GRIGIO
BRĄZOWY
MARRONE
CZARNY
NERO
GIALLO/VERDE
ŻÓŁTO-ZIELONY
Fig. 4
Rys. 4
Wersje trójfazowe wymagają zewnętrznej ochrony przed przeciążeniem i
zwarciem.
Jeśli połączenia elektryczne zostały wykonane zgodnie z kierunkiem cyklicznym
faz, jak na rys. 4, kierunek obrotu jest automatycznie poprawiany (zalecamy
jednak weryfikację w celu uniknięcia wątpliwości). W przeciwnym razie należy
sprawdzić kierunek obrotu, jak opisano poniżej.
4.3.1 Kontrola kierunku obrotu
W wersjach trójfazowych kierunek obrotu jest określony przez połączenie zasilania
elektrycznego i może być odwrócony. W tym przypadku osiągi są znacznie niższe
niż znamionowe. Aby sprawdzić poprawność połączenia, zanurzyć elektropompę
w pompowanym płynie lub zainstalować ją w linii. Należy postąpić zgodnie z
jednym z dwóch poniższych sposobów:
• Otwórz zawory mniej więcej do połowy. Uruchom pompę i sprawdź ciśnienie,
a następnie zmień kierunek obrotów i powtórz kontrolę bez poruszania
zaworami. Prawidłowy kierunek jest kierunkiem, w którym uzyskano większe
natężenie przepływu.
• Otwórz całkowicie zawory. Uruchom maszynę na kilka sekund, a następnie
odwróć kierunek obrotów i powtórz operację. Prawidłowy kierunek jest
kierunkiem, w którym uzyskano większe natężenie przepływu.
Aby odwrócić kierunek obrotów, wystarczy zamienić między sobą dwie fazy
Podczas działania zmierz maksymalny pobór prądu za pomocą amperomierza (z
całkowicie otwartymi zaworami). Jeśli obrót jest nieprawidłowy, wartości będą
wyższe od wartości podanych na tabliczce znamionowej.
4.4 Zastosowania o zmiennej częstotliwości (VFD)
W przypadku instalacji o zmiennej częstotliwości (zasilanie poprzez „falownik")
należy sprawdzić, czy przetwornica częstotliwości jest w stanie dostarczyć
napięcie znamionowe i co najmniej 10% więcej prądu niż wartość znamionowa
podana na tabliczce znamionowej. Aby zainstalować i przyłączyć urządzenie,
zapoznać się z instrukcją obsługi producenta.
5 POŁĄCZENIA HYDRAULICZNE
Przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac przy pompie elektrycznej lub
silniku, upewnić się, że zasilanie jest odłączone i nie można go
przypadkowo przywrócić.
Jeżeli przewód zasilający ma wtyczkę, należy wyciągnąć ją z gniazda i
umieścić w taki sposób, by była zawsze widoczna. Jeżeli przewód nie jest
wyposażony we wtyczkę, należy użyć odłącznika instalacji stacjonarnej i
zastosować urządzenie zabezpieczające przed niespodziewanym
uzbrojeniem.
Instalacja elektropompy jest operacją, która może być skomplikowana i
niebezpieczna dla ludzi. Dlatego powinno być przeprowadzone przez
kompetentnych i wykwalifikowanych instalatorów.
W przypadku uszkodzenia elektropompa może uwolnić do 50 cl oleju.
Przypadkowe połknięcie oleju nie jest niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego.
Ryzyko wycieku oleju powinno być jak najbardziej ograniczone. Zaplanować to
podczas instalacji.
Odnieść się do rys. A1 (instalacja zanurzeniowa) i do rys. A2 (instalacja
powierzchniowa) w załączniku.
5.1 Rura tłoczna
Średnica rurociągu warunkuje natężenie przepływu i ciśnienie dostępne w
punktach użytkowania. Rury o małej średnicy zwiększają hałas, zmniejszają
wydajność, zwiększają uderzenie wodne i zwiększają ryzyko kawitacji. Zastosować
przekroje przejścia tym większe im większa jest długość rury, (ewentualnie o
średnicy większej niż średnica wylotu elektropompy).
Zaleca się zainstalowanie zaworu zwrotnego (B na rys. A1 i rys. A2), aby uniknąć
opróżnienia rury tłocznej po zatrzymaniu elektropompy i aby uniknąć nawrotu.
Przykręcić mocno rurę na otworze wylotowym, nie uszkadzając jej. Elektropompę
można zainstalować zarówno z metalową rurą lub z rurą z innego materiału.
Jeśli zamierza się użyć rury tłocznej do podparcia pompy (np. rys. A1 i rys.
A2, strona lewa), należy zawsze sprawdzić, czy jest wystarczająco odporna
i sztywna, aby wytrzymać połączone działanie momentu rozruchowego,
ciśnienia płynu, drgań i masy elektropompy. Zamiennie, w przypadku instalacji
zanurzonych, zaleca się podtrzymać elektropompę za pomocą metalowej liny
mocno przymocowanej do oczka na głowicy i przymocować elektropompę
względem obrotu. W przypadku pomp powierzchniowych, elektropompę można
podtrzymać poprzez jej bezpośrednie przymocowanie za pomocą kołnierzy (D na
rys. A2, strona prawa)..
U
5.2 Instalacja studni
Maksymalna średnica elektropompy wynosi 129 mm. Sprawdzić, czy
V
studnia nie ma ograniczeń ani przeszkód mogących zakłócić opuszczanie
W
elektropompy.Pusta przestrzeń między elektropompą i ścianami studni
⏚
powinna
Zalecana średnica wewnętrzna studni wynosi co najmniej 140 mm.
Silnik jest chłodzony przez przepływ wody wewnątrz elektropompy. Z tego
powodu minimalna wartość prędkości nie jest wymagana.
Przymocować kabel zasilający do rury tłocznej za pomocą odpowiednich opasek
zaciskowych (rys. A1).
Gdyby instalacja miała być przeprowadzona w dużej studni, w zbiorniku lub w
cysternie, nie należy lekceważyć niebezpieczeństwa jej spadku i utonięcia.
Upewnić się, że w atmosferze roboczej nie ma niebezpieczeństwa występowania
toksycznych oparów, duszących, szkodliwych gazów lub potencjalnie
wybuchowych. Ewentualnie użyć odpowiednich ŚOI.
Zaleca się sprawdzenie na całej swojej długości, czy studnia nie jest zatkana.
Opuścić elektropompę do studni, unikając uszkodzenia kabla elektrycznego.
Nie używać kabla zasilającego do opuszczania lub podtrzymywania elektropompy
w studni.
5.2.1 Minimalne i maksymalne zanurzenie
Dopóki nie zasysa powietrza za pomocą filtra, elektropompę należy zanurzyć
w cieczy do co najmniej połowy jej wysokości, a w każdym razie nie mniej niż
30 cm od spodu (poziom MIN. narys. A1). Zapewnić wystarczające zanurzenie,
aby zagwarantować ten stan, gdy ciecz w studni osiągnie poziom minimalny.
Działanie na sucho lub z powietrzem zmieszanym z płynem może spowodować
poważne uszkodzenia elektropompy i nieregularne działanie.
Maksymalna głębokość zanurzenia (poziom MAX na rys. A1) jest wskazana na
tabliczce znamionowej.
5.2.2 Modele z pływakiem
Modele wyposażone w pływaki uruchamiają się automatycznie, gdy pływak
przekracza, w przybliżeniu, kąt 45° w stosunku do poziomu. Silnik zatrzymuje
się automatycznie, gdy pływak spadnie ponownie poniżej poziomu. Podczas
instalacji należy sprawdzić, czy:
1) pływak porusza się swobodnie w obu kierunkach bez utknięcia lub
2) Elektropompa uruchamia się tylko wtedy, gdy ciecz osiągnie poziom co
5.3 Instalacja powierzchniowa
Modele z otworami wylotowymi na jednej linii wykonane są celem zainstalowania
między dwoma odcinkami rurowymi. Odnieść się do rys. A2 w załączniku.
Upewnić się, że niewspółosiowość między dwiema rurami nie powoduje
nadmiernego obciążenia na połączeniach elektropompy. Zaleca się
zainstalowanie sprężystego odcinka na co najmniej jednej z dwóch stron (E na
rys. A2). Prawidłowo podtrzymać rury, aby uniknąć przenoszenia nadmiernej siły
lub momentu na otworach wylotowych elektropompy.
Zaleca się zainstalowanie zaworów odcinających na wyjściu i, jeśli linia jest
pod ciśnieniem, na wejściu pompy w celu przeprowadzenia konserwacji bez
opróżniania instalacji hydraulicznej (C na rys. A2).
Jeśli elektropompa zasysa z linii bezciśnieniowej (na przykład ze studni lub
zbiornika, do wysokości większej niż wysokość wolnej powierzchni), konieczne
jest zainstalowanie zaworu stopowego lub zwrotnego wzdłuż rury ssącej do
zalewania pompy (B na rys. A2).
Pompa nie jest wyposażona w korek wlewu. Jeśli pompa jest zainstalowana
powyżej poziomu zasysanej cieczy, zalecane jest zainstalowanie złączki, która
umożliwia napełnianie i usuwanie powietrza.
5.3.1 Kontrola maksymalnego ciśnienia ssania i NPSH
Należy sprawdzić, czy suma ciśnienia ssania (P in) i maksymalnego wzrostu
ciśnienia dostarczanego przez pompę (H max, w barach) jest niższa niż
maksymalne ciśnienie pompy (P max, w barach). W każdym razie maksymalne
ciśnienie ssania nie może przekraczać wartości wskazanej na tabliczce
znamionowej.
Należy również sprawdzić, czy NPSH dostępne na wlocie elektropompy jest
wyższe niż wymagana wartość, biorąc pod uwagę odpowiedni margines
bezpieczeństwa w celu uniknięcia ryzyka kawitacji. Aby obliczyć dostępną NPSH,
użyć następującego wzoru:
NPSH = pb x 10.2 - Hv – Hs
pb: Bezwzględne ciśnienie cieczy podczas zasysania podczas działania pompy
[bar].
Hv: Prężność pary [m] w zależności od temperatury cieczy [m]
Hs: Margines bezpieczeństwa [m] (minimum 0,5)
być
odpowiednia
do
przechwytywania. Usunąć wszelkie przeszkody. Sprawdzić całą przestrzeń
wokół elektropompy we wszystkich dozwolonych kierunkach.
najmniej równy minimalnemu zalecanemu zanurzeniu (patrz poprzednia
sekcja) i zatrzymuje się, zanim ciecz spadnie poniżej tego poziomu. Dostosować
swobodną długość kabla pływaka, aby uzyskać żądany wynik.
POLSKI
wymaganego
natężenia
przepływu.
65
Publicidad
