Fahl TRACHEOTEC Instrucciones De Uso página 140

MRT jest techniką diagnostyczną do obrazowania narządów wewnętrznych, tkanek i stawów za po-
mocą pól magnetycznych i fal radiowych. Przedmioty metalowe mogą być wciągnięte w pole ma-
gnetyczne i wywołać zmiany poprzez przyspieszenie. Wprawdzie sprężyna metalowa jest wyjątkowo
mała i lekka, jednak nie można tu wykluczyć wzajemnego oddziaływania, które mogłoby prowadzić
do negatywnego wpływu na zdrowie lub do nieprawidłowego działania lub uszkodzeń stosowanych
urządzeń technicznych i samej rurki. Jeśli noszenie rurki tracheostomijnej jest wskazane do utrzy-
mywania otworu tracheostomijnego otwartego, zalecamy zastosowanie w porozumieniu z lekarzem
prowadzącym rurki tracheostomijnej niezawierającej metalu na czas trwania zabiegu MRT zamiast
rurki tracheostomijnej z mankietem.
1. Ramka rurki
Cechą charakterystyczną rurek tracheostomijnych Fahl
która jest dopasowana do kształtu anatomicznego szyi.
Na ramce rurki podane są dane dotyczące rozmiaru.
Na ramce rurek tracheostomijnych znajdują się dwa boczne uchwyty do mocowania taśmy stabilizu-
jącej rurkę.
Do zakresu dostawy wszystkich rurek tracheostomijnych Fahl
kowo taśma stabilizująca rurkę. Za pomocą taśmy stabilizującej rurka tracheostomijna jest mocowana
na szyi.
Należy zwracać uwagę, aby rurki tracheostomijne Fahl® leżały bez wytwarzania nacisku w otworze
tracheostomijnym i ich położenie nie zmieniało się poprzez przymocowanie taśmy stabilizującej rurkę.
Dostarczany wraz z produktem introduktor (obturator) ułatwia wprowadzanie rurki.
2. Łączniki/adaptery
Łączniki/adaptery są przeznaczone do podłączania kompatybilnego wyposażenia dodatkowego rurki.
Możliwość zastosowania w indywidualnym przypadku zależy od obrazu klinicznego choroby, np. stanu
po laryngektomii lub tracheotomii.
15-milimetrowy łącznik standardowy umożliwia bezpieczne połączenie z wymaganym wyposażeniem
dodatkowym.
3. Kanał rurki
Kanał rurki przylega bezpośrednio do ramki rurki i prowadzi strumień powietrza do tchawicy.
Przebiegająca z boku wewnętrznego kanału nić radiocieniująca umożliwia obrazowanie radiologiczne
RTG i kontrolę położenia.
W wersjach rurek Suction nić radiocieniująca przebiega centralnie na kanale rurki.
3.1 Cuff
W wersjach produktu z mankietem mankiet o bardzo cienkich ściankach i dużej pojemności dobrze do-
pasowuje się do tchawicy i przy prawidłowym napełnieniu zapewnia niezawodne uszczelnienie. Man-
kiet można napompować jak balon. Za pomocą małego balonu kontrolnego na wężu do napełniania
PL
można rozpoznać, czy rurka jest zablokowana (napełniona) czy niezablokowana.
Mankiet napełnia się przez wąż z zaworem jednodrogowym i balonem kontrolnym.
3.1.1 Sprawdzenie szczelności rurki i mankietu niskociśnieniowego (jeśli występuje)
Szczelność rurki i mankietu niskociśnieniowego należy sprawdzać bezpośrednio przed i po każdym
zastosowaniu, a następnie w regularnych odstępach. W tym celu napełnić mankiet niskociśnieniowy 15
do 22 mmHg (1 mmHg odpowiada 1,35951 cmH
ciśnienia (do napełnienia i sprawdzenia zalecane: inflator kontrolny - aparat do pomiaru ciśnienia w
mankiecie). W okresie obserwacji nie powinno dojść do istotnego spadku ciśnienia w mankiecie. Takie
sprawdzenie szczelności należy przeprowadzać również przed każdym ponownym zastosowaniem
(np. po czyszczeniu rurki) (patrz rys. 7c).
Oznaki istniejącej nieszczelności mankietu (balonu) mogą być m.in. następujące:
•
Widoczne z zewnątrz uszkodzenia balonu (dziury, pęknięcia itp.)
•
Odczuwalne syczenie wywołane wydostawaniem się powietrza z balonu
•
Woda w wężach doprowadzających do rurki (po czyszczeniu!)
•
Woda w mankiecie (po czyszczeniu!)
•
Woda w balonie kontrolnym (po czyszczeniu!)
•
Brak bodźca kaszlowego w przypadku wywierania nacisku na balon kontrolny
UWAGA!
Podczas sprawdzania balonu, podczas wprowadzania, wyjmowania lub czyszczenia rurki w
żadnym wypadku nie stosować ostrych lub ostro zakończonych przedmiotów, jak np. pincety
lub zaciski, ponieważ mogłyby one uszkodzić lub zniszczyć balon. Jeśli rozpoznawalna jest
jedna z wyżej wymienionych oznak nieszczelności, nie wolno w żadnym razie stosować rurki,
ponieważ nie jest już zapewniona jej sprawność.
3.2 Obturator
Przed wprowadzeniem rurki tracheostomijnej należy sprawdzić, czy można łatwo usunąć obturator
z rurki! Po sprawdzeniu łatwości usuwania obturatora należy z powrotem wsunąć obturator do rurki
tracheostomijnej w celu wprowadzenia rurki.
jest specjalnie ukształtowana ramka rurki,
®
z uchwytami mocującymi należy dodat-
®
O) i obserwować, czy pojawi się samoistny spadek
2
140